Andy Taylor, trompetbouwer of kunstenaar?

diederik

Ok, toen ik ging zoeken naar een nieuwe trompet was het echter niet mijn uitgangspunt een(goede) leadtrompet te vinden, ik zat toen nl in een periode van een jaar of acht dat ik niet in een bigband speelde, maar alleen harmonie en koperensemble.
En dan ga ik toch mee in de stelling van Roel dat niet iedere (amateur?) trompettist uit ieder instrument het door hem gewenste geluid kan halen. Ik vond in de Taylor, naast het ( voor mij ) speelgemak (o.a. boven de balk) ook het door mij gewenste geluid. Best persoonlijk dus, en dan kom ik nog eens terug op wat ik al zei: misschien camoufleert hij het best mijn tekortkomingen. Ik zou hier wat dieper op in kunnen gaan. Vergeet niet dat ik als amateur 5 en soms 6 dagen in de week van vroeg tot laat met heel andere zaken dan muziek bezig ben, en daar tussendoor ruimte moet zien te vinden om thuis een half uurtje te toeteren. (en onder een kopje koffie even trompet.nl lezen) Gelukkig kan ik de repetitieavonden vrijhouden. Dus: hoe zie jij dit: kan een trompet eigenschappen hebben die een prof als belemmerend ervaart maar voor een welwillende amateur juist het spelen (zoals ik blijkbaar ervaar) vergemakkelijkt?

erikveldkamp · **Geregistreerd:** 26 nov 2002 16:28 **Berichten:** 5688

diederik schreef:

Dus: hoe zie jij dit: kan een trompet eigenschappen hebben die een prof als belemmerend ervaart maar voor een welwillende amateur juist het spelen (zoals ik blijkbaar ervaar) vergemakkelijkt?

Ik kan niet in het algemeen spreken, maar IK houd er niet van als mij een trompet teveel in een bepaalde richting duwt en dat doet een zwaardereTaylor bij mij. Ik heb dan het gevoel dat ik in een dwangbuis zit en me belemmerd bij het musiceren. Hetzelfde gevoel had ik bij de Monettes die ik gespeeld heb (B993 en B997) en de Edwards Gen X en Getzen Genesis. De B993 vond ik wel wat flexibeler dan de B997 die nog wat zwaarder is.

Wat ik ook mis is dat dit soort trompetten "leven". Je hoort vaak dat de trompet dicht bij de zangstem staat, maar dit soort toeters belemmeren me op te zingen door de toeter. Ik heb de indruk dat meer profs dat vinden want ik kom bijna nooit iemand tegen die zo'n soort trompet heeft. Je ziet er alleen een paar jazzsolisten mee rondlopen. Maar als je bijv. de fora erop naleest over Wynton Marsalis, dan vind het overgrote deel wel dat ie op zijn Bach stukken beter klonk. Blijkbaar was hij op zoek naar een ander geluid toen hij overging op Monette want hij klinkt totaal anders dan toen ie nog een twintiger was.

Ik dwaal weer af... :lol:

diederik

Dan denk ik toch dat we elkaar gaan begrijpen.
Die dwangbuis, waar jij dan over spreekt/ervaart, ervaar ik als een eigenschap dat ik de noten beter/makkelijker in de kern raak, zeker boven de balk, en daardoor makkelijker stem met klarinetten/dwarsfluiten etc. Dat ik dat prettig vind of misschien beter: een beetje nodig heb, heeft dan alles met zekere beperkingen te maken die ik als amateur heb. Het zingen op een trompet vind ik een heel juiste omschrijving van hoe ik trompetspelen ook graag beoefen. Persoonlijk merk ik wat dat betreft echter geen beperkingen t.o.v. de Schilke B1 die ik hiervoor had, maar de chicago 46V is dan ook zeker niet de zwaarste toeter van Taylor.
(en afdwalen, Erik, is dan een eigenschap die we beiden wel samen hebben :lol:

)

delano

Ik vind dit een leuke discussie geworden, iedereen spreekt zich eens uit. Ook aardig is dat hier een soort tegenstelling naar voren komt die vaak onuitgesproken blijft. Het viel mij op toen ik het verhaal van Bob Findley las op de Hub van Laar site. Hij zegt daarin dat als hij s'morgens naar de studio gaat hij nog niet weet wat hij gaat spelen en welk geluid hij daarvoor nodig heeft. Daarom moet zijn instrument geschikt zijn voor zo'n beetje alles.
Aan de andere kant zal het Roy Hargrove als hij met zijn quintet in het Concertgebouw staat een rotzorg zijn of zijn geluid mengt in een tutti, hij heeft dan andere dingen aan zijn hoofd. Hierbij blijft er maar een probleempje over dat maakt dat Erik in ieder geval kwantitatief gelijk heeft: er zijn niet zo veel Roy Hargroves.

Roel · **Geregistreerd:** 03 feb 2009 17:06 **Berichten:** 1168

Het is en blijft een zeer persoonlijke kwestie: welk trompetgeluid vind je mooi, en op welk instrument krijg je het gemakkelijkst je eigen geluid.

Ik vind persoonlijk Wynton nu op zijn Monette mooier klinken dan op vroegere opnames. Hij klinkt nu doffer, wat ik als zeer omfloerst en aangenaam ervaar. Maar je kunt het dus ook gewoon doffer en lelijker vinden.

Mijn eigen geluid, wat ik van nature heb, is vrij rijk aan hoge boventonen, echter mijn smaak is (zoals ik hierboven al stelde) meer van het weliswaar vette, maar ook omfloerste geluid. Niet zozeer met veel ruis, maar meer alsof je (een beetje) in een deken speelt. Wat betreft leadspelen heb ik natuurlijk veel voordeel van die hoge boventonen, maar als het teveel van het goede is, vind ik het al snel heel lelijk worden. De Connstellation die ik nu sinds kort bespeel, maakt het me in dat opzicht in beide situaties makkelijker om het geluid te produceren dat ik wil hebben. Mijn B7 werd in grenssituaties een beetje agressief, de Conn camoufleert juist die boventonen die het soms een beetje over the top maakten. Dus voor nu werkt de Conn bij mij beter dan de Van Laar. Ik hoef er minder moeite op te doen om het door mij gewenste geluid te krijgen, maar wellicht is de situatie over vier jaar weer helemaal anders.

Taylors, althans de Chicago's waar ik op gespeeld heb, doen, naast dat ze de klank in het algemeen donkerder maken, ook nog iets anders: ze maken het spectrum kleiner. Dus je klinkt als je voluit gaat met minder helderheid en sizzle, en als je zo zacht mogelijk speelt, nog altijd wel een beetje helder. De extremen zijn niet aanwezig. Ik kan me voorstellen dat je daar als hobbyspeler ook helemaal niet op zit te wachten, en dat de Taylor je in dat geval juist een garantie geeft dat je altijd goed klinkt, in welke situatie ook, zelfs als je een week wat minder gestudeerd hebt.

delano

Nu ben ik helemaal geen Wynton Marsalis-kenner maar laten we voorop stellen dat het een weergaloos trompettist is die eigenlijk het hele spectrum beheerst, een gentleman die veel aan jazzpromotie doet en volgens mij ook nog heel aardig is.
Dan nu de muziek, ik heb me al eens bij een andere topic laten ontvallen dat ik de cd Hot House Flowers thuis heb en dat eigenlijk niets vind waarop ik wat zuur commentaar mocht ontvangen. T.z.t. zal ik die CD eens van commentaar voorzien als ik er weer eens voor ga zitten. Gisteren nam iemand de dvd Art Blakey and The Jazz Messengers mee, Live at the Smithsonian met de beide Marsalisjes daarop. Geen Monette maar een Bach denk ik en zie: fantastisch geluid, expressief, rijke klank EN goede ideeen. Op de (te) hete bloemen, dof gemompel in het duister. Het kan verkeren, maar als ik WM was zette ik de Monette op ebay.com en ging ik eens langs bij HvL. :wink:

Roel · **Geregistreerd:** 03 feb 2009 17:06 **Berichten:** 1168

delano schreef:

fantastisch geluid, expressief, rijke klank EN goede ideeen / dof gemompel in het duister

Ik zal er eens naar zoeken, en zelf allebei de opnames beluisteren, maar het zou toch zomaar kunnen dat ik het doffe gemompel mooier vind. Het zou zelfs zomaar kunnen dat Wynton zelf het doffe gemompel mooier vindt.

delano

Helaas is dat wat ze vooruitgang noemen niet altijd een verbetering.
Bovengenoemde dvd is blijkens de tekst uit 2003.

Andy Taylor, trompetbouwer of kunstenaar?

Wie is er online