Ik trek even mijn eigen topic uit t stof.
Gisteren ben ik naar een bevriende reparateur gereden. BertJan Kosters in Udenhout.
Hij was niet te lullig om me zelf mee te laten werken en klussen aan mijn Olds.
Omdat mij in het verleden meermaals duidelijk was gemaakt dat mijn Olds eigenlijk niet meer de moeite was, zag ik er voor mezelf een leerproject in, en als er dan wat mis zou gaan, zou het niet echt een grote ramp zijn.
Bert Jan inspecteerde het instrument en stelde me eigenlijk als eerste, en voor het eerst in jaren gerust: mijn Olds is niet af, mijn Olds kan nog jaren mee. De redrot, zoals die was aangekaart door diverse specialisten, bleek nauwelijks redrot te zijn, maar vlekken van soldeerspul, niet eenvoudig, maar wel goed te verwijderen, door middel van polijsten. De angst dat er gaten in zouden vallen bij het polijsten bleek totaal ongegrond, want we hebben ontzettend veel gepolijst, en gaten zijn er niet gevallen.
We hebben het instrument helemaal uit elkaar gehaald, helemaal schoon gemaakt, zó schoon was hij waarschijnlijk voor het laatst in 1966, toen hij de fabriek verliet. (Zelfs de binnenkant van de buizen glommen). We hebben wat sporen van ongelukken en mishandelingen verwijderd, de ventielen opnieuw gericht, nieuwe vilten, nieuwe kurken, wat steunen vast gesoldeerd die los waren gekomen, en de leadpipe, die toch wel wat scheef stond, hebben we recht gezet. Bepaalde deuken, die erin zitten sinds jaar en dag, hebben we voor het aanspelen en aanspreken laten zitten, omdat het materiaal er inmiddels naar is gaan staan.
Uiteraard kwam daarna het spelen. En ik ervaarde gelijk al het verschil. Een oude Olds Recording, versus een nagenoeg weer nieuwe Recording. Articulatie lijkt me beter af te gaan, intonatie lijkt beter te zijn en er zijn wat rare vibraties uit het instrument verdwenen.
Dus mijn Olds is weer goed voor wat jaren.
Bert Jan heeft een oudere (Los Angeles) recording staan, nagenoeg identiek aan de mijne. Bij een dubbeltestje viel 1 ding heel erg op: de beker van zijn recording is bijna een halve centimeter kleiner in omtrek dan die van mij.
Ik wist dat er verschillende uitvoeringen waren, omdat er ook Recordings met een nikkelzilveren leadpipe zijn afgeleverd, maar dat de maatvoering van de bekers ook verschilde, is nieuw voor mij.
Het verschil in geluid was ook wel aardig: Mijn recording, heeft meer aanwezigheid in het geluid, meer diepte, dan die kleine beker, maar die kleine beker klinkt niet bepaald geknepen, maar eerder intiemer, misschien zelfs wel wat warmer.