Bob Reeves 43N/S

Luciën · **Geregistreerd:** 22 jan 2012 21:50 **Berichten:** 471

Ik heb het over de binnenmaat (cupdiameter, inner rim diameter). Voorts vind ik een dikke rim (rim width) prettig (die van de JK 3CW bijvoorbeeld). Je komt dan automatisch uit bij een grote buitendiameter (outer rim diameter).

Hoewel ik de JK 3CW prettig vind, wil ik kijken of groter ook lukt (meer lip in de cup) maar dan wat ondieper voor wat "hoge noten winst". Voor mijn gevoel kan ik nog ietsje meer flexibiliteit best hebben.

Ik heb het over de Josef Klier's. Ik heb nooit onderzocht hoe die zich verhouden tot de Bach's.

Even off topic: Die naamgeving is ook drie keer niks bij de meeste mondstukkenbouwers. Je zoekt je scheel.

Overigens bemoei ik me inhoudelijk niet met de discussie. Ik heb daar te weinig verstand en ook te weinig ervaring voor.

delano

Heb je het mp manual van Bach wel eens doorgelezen op de diverse eigenschappen van onderdelen ve mondstuk?
Als je zegt: meer flexibiliteit is gewenst dan zou je denk ik uitkomen op niet zo'n brede rim als de CW:

http://www.bachbrass.com/pdf/AV6001%20B ... Manual.pdf

Luciën · **Geregistreerd:** 22 jan 2012 21:50 **Berichten:** 471

Nee, wel JK uitgebreid gelezen en nog 1 of twee anderen. Ik denk dat ik met meer "lip in cup" met mijn speren dat wel kan behouden. Ik weet wel dat dunner eigenlijk beter is voor de flexibiliteit, maar dat is niet prettig voor mijn lippen. Maar ik sta aan de vooravond van het experiment.

delano

Het blijft ook een zeer individualistische materie. Toch is het verbazingwekkend waar je allemaal aan kunt wennen. Ik begon op een Olds Amb cornet met een DW 4B erop en ik heb die Wickjes echt leren haten, totaal idiote rim vond ik. Tegen woordig heb ik er geen enkele moeite meer mee, ze spelen prima. Zonder die Wick ervaring had ik misschien niet op Warburton kunnen spelen, die hebben toch ook wel een wat iel rimmetje.

Karel

Hoewel ik het vaak eens ben met Roel, moet ik nu toch even inschieten v.w.b. de grote mondstukken/ goeie sound stelling. Twee trompettisten die ik erg hoog heb zitten in Nederland zijn Jan van Duikeren en Rik Mol. Jan speelt op een Reeves 43ES en de laatste keer dat ik Rik zag speelde hij op Reeves 43- Chuck Findley mondstuk. En hun sound vind ik toch uitermate smaakvol. Dat bereik ik in de verste verte nog niet op een 1C mondstuk. Het ligt dus in grote mate aan de speler.

Roel · **Geregistreerd:** 03 feb 2009 17:06 **Berichten:** 1168

Mensen toch! Wat staat hier nu wezenlijk:

Roel schreef:

Ik blijf dit verschrikkelijk gevaarlijke uitspraken vinden. Ik hou heel erg van de sound en het gevoel voor muzikaliteit dat heel erg veel trompettisten van een grote pot neigen te krijgen.

Ik gebruik niet voor niets bijvoeglijke naamwoorden en bijzinnen.

Deze bijdrage:

delano schreef:

Davis speelde op een Heim met volgens mij een 15.85 mm rim en idd een heel diepe cup. Ik weet niet wat er mis is met zijn sound en muzikaliteit maar ik wacht af.
Als je bij de Warburton signature mondstukken kijkt zitten daar enorm veel 3c varianten bij (b.v Sandoval) en nog veel meer in de 16.00 mm zone.
Zag toevallig nog Clifford Brown voorbij komen op een Bach 18C of zoiets. Freddie Hubbard op Bach 6, Chris Botti op Bach 3. Bergeron op 16 mm.
Kort samengevat heb ik de indruk dat in de niet-klassieke wereldtop de 3C cup zo'n beetje de standaard is met de de Bach 7 en 10 3/4C als goede tweede en derde.
Ik meen dat mijn voorbeeld qua trompetbeheersing (Clark Terry) op iets van Bach 6 of 7 speelde.
Ik hoop dat ik het helemaal verkeerd zie en/of ik de genoemde namen ten onrechte een goede sound cq muzikaliteit heb toegedicht.
Dan kan ik in ieder geval leren hoe ik verder moet.

had dan ook niet geschreven hoeven worden. Het sarcasme is me niet ontgaan, maar is, zoals ik hieronder zal toelichten, volledig misplaatst.

Davis is een topmuzikant, maar mijns inziens zeker geen toptrompettist, Sandoval, tja, daar zeg ik maar gewoon even niets over, Clifford Brown klinkt vast super, maar mijn voorbeeld is hij qua sound niet, Freddie Hubbard is een buiencategorie waar theorieën geen vat op hebben, Chris Botti heeft een heel erg goede geluidsman, en daarmee wil ik niet beweren dat hij slecht klinkt, maar gewoon dat hij een verschrikkelijk goede geluidsman heeft. Bergeron is ook geen voorbeeld van me qua sound als jazzsolist, Clarke Terry kun je net als Freddie overal op laten spelen, maakt geen donder uit.

Maar dit alles doet niet ter zake. Ik heb alleen maar gezegd dat ik hou van de klank en het gevoel voor muzikaliteit die grote mondstukken doorgaans teweeg brengen bij het gros aan trompettisten. Ik heb dat niet voor niets zo omslachtig en voorzichtig geformuleerd, en dat was als reactie op Theo's naar mijn mening nog steeds zeer gevaarlijke uitspraak:

Theo van Kampen schreef:

Een 1,5C is geen mondstuk maar een emmer.
Er zijn, ook op dit forum, mensen die daarop kunnen spelen maar de meeste trompettisten presteren beter op een mondstuk van kleinere omvang.

NIET NAAR LUISTEREN. Luister liever naar Marnix:

Marnix schreef:

Je moet spelen op een mondstuk dat voor jou het beste werkt. En iedereen die zegt dat een klein of groot mondstuk niet goed is, en iedereen die zulks afraadt, kletst uit zijn nek. Want er is maar 1 persoon die kan voelen wat werkt, en dat is de bespeler.

Grote mondstukken leggen de focus af van snel, hoog en veel, en zorgen er vaak voor dat je eerst en vooral eens gaat werken aan gewoon lekker in het middenregister van die trompet goed klinken naar de sound die je in je hoofd hebt, en werkt aan je muzikaliteit. Niemand, maar dan ook niemand zit te wachten op een muzikaal onderontwikkelde trompettist die snoeihard en onvermoeibaar de hoogste noten met een bloedstollende snelheid weet te raken.

Is een stokpaardje van me, zal dus wel gewoon, zoals ik al zei, aan mij liggen.

delano

Roel, ik waardeer je bijdragen enorm. Als er al sprake is van sarcasme dan is dan abstract bedoeld en wordt dat vooral veroorzaakt doordat jij het ontwikkelen vd muzikaliteit mede verbindt aan het al dan niet gebruiken van grote mondstukken.
Met mijn voorbeelden wierp ik eigenlijk de vraag op waarom al de genoemde stars jouw weg blijkbaar gemist hadden.

Aan de andere kant leid ik uit jouw commentaar op de door mij gegeven voorbeelden af dat jij een wat dubbelzinnige betekenis aan het begrip toptrompettist geeft.
Daardoor vind je Davis geen toptrompettist maar wel muzikaal top, Bergeron (die neem ik maar even als voorbeeld, Doc S. zou ook kunnen) is wel toptrompettist maar niet muzikaal genoeg. Wat gaat het worden?
Er is nu eenmaal verschil tussen een echte instrumentalist/virtuoos (Bergeron, Vizzutti) en een creatief solist/artiest (Davis, Brown enz.). Een virtuoos speelt wat hij geoefend heeft, een creatief solist wat hij bedacht heeft.
De virtuoos staat bovenaan in de pikorde vd professionele trompettist, de solist/artiest bovenaan bij de rest vd bevolking.
Het probleem is dat de creatieve solist soms/vaak een ander soort techniek nodig heeft dan de virtuoos. Hij moet immers die trompet zo gek krijgen dat eruit komt wat hij wil, En: het is onverstandig om de techniek van Davis te onderschatten, wat die man kon met vooral intonatie, frasering en beheersing vd sound is ongelooflijk. Geen klein bier.

Davis is ook wel interessant omdat hij, na kort gerommel in het begin, zijn hele leven op dezelfde trompet (Martin Committee lb) en hetzelfde mondstuk (Heim 1) gespeeld heeft. Relativeert sommige onderwerpen hier.

Tot slot: als het "gros" vd trompettisten hoog, hard en snel als ideaal hebben dan moet daar eigenlijk iets aan gebeuren, misschien hier wel. Ik weet niet of dat zo is, ik voel me in het geheel niet aangesproken. Daarom gaat een deel van je betoog aan mij voorbij.

Luciën · **Geregistreerd:** 22 jan 2012 21:50 **Berichten:** 471

Voor mij zit de schoonheid in de variatie. Een virtuoos -trompettist of anderszins- moet alles kunnen. Het belangrijkste is echter dat hij kan aanvoelen wanneer hij wat moet doen.

Bob Reeves 43N/S

Wie is er online