Roel schreef:
trumpet john schreef:
Ik vind dat hij echt een behoorlijke persoonlijkheid in zijn spel heeft. Interessant om naar te luisteren.
Dat is misschien wel een goede omschrijving ja. Ik zeg altijd maar dat ik vind dat hij iets heeft waar je niet de vinger op kan leggen, een "gewissen etwas". Ik vind hem van een ander kaliber dan Rik Mol en Jan van Duikeren, ofschoon ik deze beide heren ook fantastische muzikanten vind.
Roy Hargrove is wat mij betreft een buitencategorie: zijn spel spreekt me altijd heel erg aan, al speelt hij maar 3 noten. Wat dat betreft vind ik hem wel vergelijkbaar met andere helden, zoals Chet Baker en Clark Terry, niet qua stijl, maar die hebben wat mij betreft ook dat gewissen etwas, oftewel een overdosis persoonlijkheid in hun spel.
Natuurlijk is Roy Hargrove het beluisteren waard, hij kan echt wel jazz spelen,
maar de vergelijking die je maakt met Chet Baker begrijp ik niet en met Clark Terry nog minder...
Chet Baker maakte prachtige lijnen, zowel melodisch als harmonisch, dat heb ik van R.H. toch écht nog niet
op hetzelfde nivo gehoord, en de vergelijking met Clark Terry is m.i. een gotspe,
deze man (de leermeester van Dizzy én Miles) had niet één zwak punt in zijn spel...
En Roel, je mag vinden wat je wilt, maar Jan van Duikeren liet de beroemde Roy een paar jaar
geleden toch echt álle hoeken van het (oude) BIMhuis zien, tijdens een trumpetbattle,
met het Concertgebouw Jazz Orchestra.
Begrijp me goed, muziek maken is geen wedstrijd en ook van Roy Hargrove kan ik echt wel genieten,
maar "buitencategorie"...? Wat mij betreft zéker niet!