Geregistreerd: 05 aug 2007 14:34 Berichten: 607 Woonplaats: Roosendaal
Naar aanleiding van sommige discussies hier heb ik eens het een en ander naast elkaar gelegd aan de hand van 1 song: I remember Clifford (een van mijn favo ballads)
Ben benieuwd wat gemiddeld als "mooist" ervaren wordt en mocht u willen waarom?
Ik moet zeggen dat ik in alle opnames wel iets heb waarvan ik denk, mmmh maar dat is toffer dan die andere maar mmmh dat dan weer niet... Ik vind bijvoorbeeld de bezetting van Hargrove heel tof, het schreeuwerige van Hubbard in de solo way over the top en De beetje jaren 80 sound van Sandoval (synth) niet zo gaaf, maar zijn sound daarentegen... Have fun... ( en laten we het leuk houden)
Geregistreerd: 13 aug 2008 20:33 Berichten: 2144 Woonplaats: Utrecht
Om gelijk Hubbard te zeggen vind ik een beetje kort door de bocht. Het gaat overduidelijk tussen Morgan en Hubbard maar dan moet je wel het tijdsverschil incalculeren. Als Morgan in 1958 of zo een solo had gespeeld als Hubbard in 1984, dan was hij zeker de zaal uitgedonderd. Was ook muzikaal een brave tijd, keurige lickjes en zo. Het is voor Kind of blue, The blues and the abstract truth, Coltrane, Dolphy, Ornette Coleman, modal music, Miles free kwintetten, Bitches Brew enz. Dat hoor je inderdaad allemaal terug bij Hubbard.
Hubbard speelt fantastisch trompet, ik ben een groot fan. Hij gebruikt I remember Clifford om eigenlijk iets totaal abstracts neer te zetten, als een emotionele weergave. Hij neemt daarbij elk muzikaal en technisch risico. Daarin doet hij aan de jonge Louis Armstrong denken. Een van de risico's is dat het inderdaad af en toe over de top gaat naar mijn mening.
De (oer)opname van Morgan geeft typisch de jaren vijftig weer, alleen die concertzaal al.
Maar Morgan trapt in niet in de val om deze ballad te gaan schmieren. Hij speelt hem met een m.i prachtige powertoon, niks mellow Davis, volle kracht vooruit. En misschien is Hubbard een grotere trompettist en misschien ook wel een groter musicus, maar Morgan speelt fantastisch oprecht en to-the-point en nooit saai. Het is misschien wat soberder maar het is allemaal raak.
Dus mijn stem gaat naar Lee Morgan.
N.B. Hoe hebben ze het voor elkaar gekregen bij de opname van Hubbard om een concertvleugel van een kleine drie meter weer te geven als een Lidle-keyboardje.
Dat is puur muziek en geen macho trompettistisch gedoe.
Grappig dat je dat zegt. Getz vond ik zelf ook de mooiste die ik kon vinden en ik heb er nog ff over getwijfeld of ik hem zou gebruiken maar ja... dit is toch een trompet forum.
Gebruikers op dit forum: Geen geregistreerde gebruikers. en 12 gasten
Je mag geen nieuwe onderwerpen in dit forum plaatsen Je mag niet antwoorden op een onderwerp in dit forum Je mag je berichten in dit forum niet wijzigen Je mag je berichten niet uit dit forum verwijderen
Registreren
Gebruikerspaneel
Leden
Zoeken
Help
Inloggen
