trompet.nl
https://www.trompet.nl/forum/

Wie o wie
https://www.trompet.nl/forum/viewtopic.php?f=5&t=8637		 Pagina 3 van 4
Auteur:  erikveldkamp [ 03 aug 2010 09:51 ]
Berichttitel: 
Maynard kon fantastisch soleren in de jaren '50, ga maar een de plaat van Dinah Washington kopen waar Clifford Brown en Clark Terry ook op meespelen. Dan kun je nog eens vergelijken aangezien ze achter elkaar op hetzelfde stuk spelen.

Maar Maynard is steeds meer de commerciele kant op gegaan omdat daar nu eenmaal meer geld te verdienen viel bij het grote publiek. Miles deed niets anders.
Auteur:  joostv [ 03 aug 2010 10:05 ]
Berichttitel: 
erikveldkamp schreef:
Maynard kon fantastisch soleren in de jaren '50, ga maar een de plaat van Dinah Washington kopen waar Clifford Brown en Clark Terry ook op meespelen. Dan kun je nog eens vergelijken aangezien ze achter elkaar op hetzelfde stuk spelen.

Maar Maynard is steeds meer de commerciele kant op gegaan omdat daar nu eenmaal meer geld te verdienen viel bij het grote publiek. Miles deed niets anders.


Miles deed niet anders??
Ik hoop niet dat je Maynard wil vergelijken met toch wel de grootste vernieuwer van de hedendaagse jazz??
Als Miles ergens nooit naar gekeken heeft is het naar wat het publiek wil, dan was hij wel ballads blijven spelen. Hij keek wel heel goed naar wat de tijd voortbracht. Als er iets nieuws was (bijvoorbeeld rap of synthesizers) dan was hij er altijd meteen bij om te kijken of hij er iets mee kon. En velen volgden hem...
Uitspraak van Miles:
"Ik speel geen ballads meer omdat ik het liefst ballads speel".
Die bleef dus NOOIT hangen in 1 ding omdat het meer opleverde.
Auteur:  joostv [ 03 aug 2010 10:09 ]
Berichttitel: 
joostv schreef:
erikveldkamp schreef:
Maynard kon fantastisch soleren in de jaren '50, ga maar een de plaat van Dinah Washington kopen waar Clifford Brown en Clark Terry ook op meespelen. Dan kun je nog eens vergelijken aangezien ze achter elkaar op hetzelfde stuk spelen.

Maar Maynard is steeds meer de commerciele kant op gegaan omdat daar nu eenmaal meer geld te verdienen viel bij het grote publiek. Miles deed niets anders.


Miles deed niet anders??
Ik hoop niet dat je Maynard wil vergelijken met toch wel de grootste vernieuwer van de hedendaagse jazz??
Als Miles ergens nooit naar gekeken heeft is het naar wat het publiek wil, dan was hij wel ballads blijven spelen. Hij keek wel heel goed naar wat de tijd voortbracht. Als er iets nieuws was (bijvoorbeeld rap of synthesizers) dan was hij er altijd meteen bij om te kijken of hij er iets mee kon. En velen volgden hem...
Uitspraak van Miles:
"Ik speel geen ballads meer omdat ik het liefst ballads speel".
Die bleef dus NOOIT hangen in 1 ding omdat het meer opleverde.


Daarnaast heeft Miles ALTIJD ritmesecties gehad met mensen die daarna doorgroeiden om zelf heel groot te worden! Binnen de tijdsgeest had hij altijd de beste muzikanten die die tijd voortbracht. Hij had het talent om op het juiste moment precies de juiste mensen om zich heen te verzamelen uit een soort leergierigheid, ongetemde lust tot vooruit kijken.
Miles keek nooit achterom, alleen maar vooruit.
Auteur:  erikveldkamp [ 03 aug 2010 10:24 ]
Berichttitel: 
Miles had altijd als droom om net zo beroemd te worden als een popmuzikant. Vandaar dat hij ook liedjes als "Time after Time" ging spelen. Vandaar ook zijn rare gedrag door met de rug naar het publiek te gaan staan, hair wave, kleding, etc. Dat had niets met de muziek van doen, puur show.

Dat hij van grote waarde is voor de jazz snapt iedereen.
Auteur:  joostv [ 03 aug 2010 10:32 ]
Berichttitel: 
erikveldkamp schreef:
Miles had altijd als droom om net zo beroemd te worden als een popmuzikant. Vandaar dat hij ook liedjes als "Time after Time" ging spelen. Vandaar ook zijn rare gedrag door met de rug naar het publiek te gaan staan, hair wave, kleding, etc. Dat had niets met de muziek van doen, puur show.

Dat hij van grote waarde is voor de jazz snapt iedereen.


Waarbij hij nog steeds altijd de eerste was om stappen in nieuwe richtingen te nemen.
Dus ondanks de commerciële drang heeft hij muzikaal nooit concessies gedaan. En dat was de discussie. Maynard kan dan wel commercieel zijn gaan denken maar heeft zichzelf steeds meer als een (klinkt harder dan bedoeld) "aap die een truckje doet" weggezet.
En dat kun je van Miles niet zeggen...Dus is Miles niet te vergelijken met Fergusson
Auteur:  erikveldkamp [ 03 aug 2010 10:43 ]
Berichttitel: 
joostv schreef:
Dus ondanks de commerciële drang heeft hij muzikaal nooit concessies gedaan. En dat was de discussie.


Tja, dat zie ik dan toch anders. Ik vind zijn laatste periode 1 grote concessie. Er waren veel interessantere bands in die periode zoals de Brecker Brothers die geen concessies deden. Miles speelde in zijn laatste periode gewoon popliedjes, en naar mijn mening nog slecht ook. Zijn band speelde wel erg goed, vooral Kenny Garrett was daar in topvorm.
Auteur:  delano [ 03 aug 2010 20:11 ]
Berichttitel: 
Ik weet even niet hoe ik beginnen moet. Ben je serieus Erik of heeft de discussie met Roel (auch noch auf Deutsch jah?) teveel energie gekost.
Uitgaande van je vergelijking met de Brecker Brothers neem ik aan dat je met de laatste periode van Miles de electrische periode vanaf ongeveer 1969 bedoelt. Deze ommekeer van Miles is in zijn wezen geen concessie. De ontwikkeling van de bop en hardbop en modaal enz. was op. Ook geen emplooi meer voor, soms verandert de wereld. Miles had de keuze tussen het veteranentoernooi, of om een ster te blijven, desnoods door een koerswijziging. Ik denk dat uiteindelijk Jimmy Hendrix de doorslag heeft gegeven. Overigens zag hij zijn uitgebreide groepen met van alles en nog wat erin als een bigband. Maar hij zag de noodzaak van vier trombones niet in (ook niet van 1 zei hij erbij). Zijn opvolgende formaties in die tijd waren fantastisch, Hancock, Jarrett, Corea en Zawinul afwisselend op keyboards, McLaughlin (draai zelfs nu Birds of fire maar eens) enz.
Zijn concerten waren een sensatie, ik meen in 1974 in de Doelen gezien met een hele groep muzikanten uit Utrecht en Hilversum. Professionele conclusie: Davis speelt alles beter dan een ander.
Uit de 80-er jaren: Tutu. Pas nog het Tutu-project gezien in Tivoli, blijft weer een totaal eigen genre. Later hoorde ik van jongere kennissen dat Marcus Miller in de 80-er jaren een soort disco god was. Heeft Davis toch weer geflikt.
Erik, toen In a silent way en Bitches Brew uitkwamen (1969) was ik 21 en jij moest nog geboren worden. (even in je Bio gekeken). Daardoor denk ik niet dat je snappen kan wat een enorme power van die muziek uitging en welke enorme invloed dat gehad heeft zeker gezien in de tijd.
P.S. ik zag dat je in Wapenveld geboren bent. Dat ken ik heel goed (ook nog eens vriendinnetje in Hattem gehad): ik heb jaren dixieland gespeeld met de Van Ooyk broertjes uit Wapenveld.
(Wel in de jaren '63 --"67 of zo).
Auteur:  erikveldkamp [ 03 aug 2010 20:46 ]
Berichttitel: 
Ik bedoel de jaren tachtig, na Tutu. Die concerten die ik daarvan heb zijn alleen maar interessant omdat er zo'n geweldige band achter zat. Miles speelde (naar mijn mening...) toen erg slecht. Kon ook niet anders na alles wat hij had meegemaakt door zijn verslaving.

Die hele Bitches Brew periode ben ik ook geen fan van maar dat was wel een belangrijke periode in de jazz geschiedenis.

Maar ook in die periode vond ik dat er interessantere dingen gebeurden in andere bands. Zowel in de jazz als in de popmuziek.

Maar het ging hier geloof ik om "I Remember Clifford"..... :wink:
Pagina 3 van 4 Alle tijden zijn GMT + 1 uur
Powered by phpBB © 2000, 2002, 2005, 2007 phpBB Group
http://www.phpbb.com/