Mijn meest beschamende gebeurtenissen mét de trompet

De Ronde Van

Reagerend op de topic "Kou, slecht voor een instrument?"
beschreef ik een hachelijke toestand die mij ooit overkwam met mijn trompet,
en dacht vervolgens, dat soort ellende moeten jullie toch ook wel eens hebben meegemaakt?
Laat horen, het gaat dus om narigheid MÉT je trompet, want ik open nu natuurlijk ook gelijk;
"Mijn meest beschamende gebeurtenissen óp de trompet" :lol:

Trompettor · **Geregistreerd:** 05 maart 2005 14:59 **Berichten:** 2593

Hilarisch verhaal van je bij P&O
We hebben ooit zo'n topic gehad, maar goed idee om daar nieuw leven in te blazen. ( ha.. ha.. blazen...)

Ik heb ooit een saxofonist met zijn auto over zijn eigen sax zien rijden.
Hij had hem even naast de auto neergezet. De parkeerwachter wees hem erop dat hij niet goed in het vak geparkeerd stond. Dus hij rijd de auto naar achter en naar voor, en hij voelt iets onder zijn banden. Het was vast de stoep. Nog maar een keer, en toen stond hij goed.
De sax stond wer nast de auto en zat in een tas. Dus de tas nam zijn oude vorm weer aan.
"Ja. jongens we gaan inspelen!" klonk het. Hij liep naar de inspeel ruimte haalde zijn sax uit de tas, en kwam een sax tegen met platte beker.

Pas na lang beraad kwamen we erachter wat er nou echt gebeurd was :oops:

Oeps.

richaar-cdl · **Geregistreerd:** 14 maart 2007 08:27 **Berichten:** 638

maat van mij had teveel spa goud op. Van de fiets afgevallen, met zijn bek op de stoeprand (soort van American History X momentje), en zijn toeter was opeens een Dizzy Gillespie horn geworden.

oeiii

richaar-cdl · **Geregistreerd:** 14 maart 2007 08:27 **Berichten:** 638

zelf ook nog een genant momentje,

toen ik 16 was de hele zomer doorgewerkt na mijn eindexamen en uiteindelijk genoeg geld bij elkaar gespaard om een shining nieuwe toeter te kopen.

De eerste repetitie zet ik de trompet tijdens de rust op de trompetstandaard. Wil ik er weer op spelen, blokkeert hij echt helemaal. Op de standaard zat een rubber dopje en die is vast komen te zitten in de beker. En natuurlijk met geen mogelijkheid eruit te krijgen.

en als een kneus weer terug naar de winkel...

camel · **Geregistreerd:** 06 mei 2004 10:51 **Berichten:** 2185

Mijn auditie op het cons....

Na de laatste noot moest ik buiten gaan wachten, dus ik legde mijn trompet op mijn gigbag en stiefelde de zaal uit.
Na amper 5 minuten werd ik alweer teruggeroepen. Aangenomen.
In een roes van blijdschap pakte ik mijn gigbag op en rende naar buiten om mijn vrienden en familie het heugelijke nieuws te gaan vertellen....

Detail was dat ik vergat om mijn gigbag dicht te doen. Dus die trompet klettert voor mijn voeten op de grond, en in mijn vaart geef ik het een rotschop, dat de trompet links en het mondstuk rechts van de commissie de zaal door vliegt.....

Dat heeft me mijn hele studietijd achtervolgd....

Mijn allereerste C trompet.

Een Kanstul, splinternieuw bij Hanssen vandaan gehaald.
Ik was wat laat bij een repetitie op de bovenverdieping van het gebouw. In mijn haast toch maar de trappen genomen, want die verrekte lift bleef maar weg.
Naja gigbag in mijn armen, de trap met 2 treden tegelijk op ( ik rookte toen minder dan nu, dus had een betere conditie ) tot ik struikelde over de draagband van de gigbag. Ik viel met mijn bovenlichaam op de gigbag, die mij overigens behoedde voor erger lichamelijk letsel. De trompet daarentegen had het niet helemaal overleefd.

Mijn tweede Es trompet.

Een splinternieuwe B&S. Ik was toen nog helemaal afhankelijk van het OV.
Had een lange dag gemaakt met studeren en lesgeven, en stapte toch wat suffig te trein uit. Dat wil zeggen: ik was de trein uit, maar mijn gigbag, die op mijn rug hing nog niet, toen de conducteur in zijn onmetelijke haast ( NS altijd te laat ) besloot dat de deuren dicht moesten. Dus die deuren sloten zich, heel onbarmhartig met mijn trompet er nog tussen... Goddank had hij het in de gaten, anders had ik het mogelijk niet overleefd, maar mijn nieuwe trompet was geen partij voor die hydraulische deuren van de NS....
Overigens wel netjes de schade vergoed gekregen.

Auditie op bugel.

Voor een niet nader te noemen orkest ging ik ( met een geleend instrument, aangezien mijn eigen bugel nog steeds ergens in Noord Nederland logeerde ) in de vroege ochtend op pad. Uiteraard had zich ter hoogte van utrecht iemand voor de trein gegooid, dus moesten we via Amersfoort reizen, en daar overstappen.
Tot amersfoort ging alles goed, de overstap ging echter mis, omdat ik nog niet helemaal wakker was. Ik stapte namelijk niet in de trein, maar ik miste het treeplankje, en onder verschrikte kreten van medereizigers stortte ik pardoes tussen trein en perron. De bugel die in een stevige koffer zat, redde mijn leven, omdat ik met mijn buik, precies op die harde rand van de koffer belandde. Heeft nog zeker 2 weken een blauw-rode streep op mijn buik gestaan.

camel · **Geregistreerd:** 06 mei 2004 10:51 **Berichten:** 2185

Overigens ben ik zo'n dankbare klant voor zaken als Brassimport.

want stevigere gigbags mondstukken, reparaties en nieuwe toeters zijn bij mij door mijn onhandigheid ( ok, kom maar op: LOMPHEID ) best wel een regelmatigheid....

Antoni Hopmann

Ik pas hier gewoon niet tussen. Nooit wat naars meegemaakt met mijn trompetten.
Altijd keurig in stevige koffers. Wel eens zo'n koffer laten vallen of van een hoogte
gevallen. Maar ja niets aan de hand.Er gaat niets boven een stevige koffer.

De Ronde Van

Antoni Hopmann schreef:

Ik pas hier gewoon niet tussen. Nooit wat naars meegemaakt met mijn trompetten.
Altijd keurig in stevige koffers. Wel eens zo'n koffer laten vallen of van een hoogte
gevallen. Maar ja niets aan de hand.Er gaat niets boven een stevige koffer.

Maar het hoeft niet alleen te gaan om kapotte toeters...
'wat dacht je van deze;

Jelle Schouten was aanvankelijk een zeer getalenteerde klassieke trompettist.
Op zijn 16e was hij al vaste invaller bij het Rotterdams Phil. en vooral op de piccolotrompet,
werd hij veel gevraagd.
Langzamerhand ging hij meer en meer in big bands spelen zoals in de John Clayton big band,
En The Glenn Miller Orch. In beide bands speelde hij 1e.
Hij heeft jarenlang klassiek en licht afgewisseld maar bleef wel C trompet spelen.
Die situatie heeft op zich niet zo lang geduurd, al snel kocht hij een Bes trompet erbij.
Maar goed, we zitten 'ns voor een concert met de trompettisten in een kleedkamer een
beetje te keuvelen over toeters e.d.
Op een gegeven moment zeg ik dat het toch altijd zo lastig is om een echt mooie triller te maken
tussen een C2 en een D2 (de D2 is immers een verlaging van de natuurtoon E2
en gaat daardoor makkelijker naar die E dan naar de C daaronder, nietwaar?),
en om dat duidelijk te maken speel ik ook die triller tussen die C en D en het is duidelijk
waarom ik dit punt maakte... het klinkt nogal rommelig en af en toe komt idd die E2 even langs...
Jelle zegt direkt; "ach kom, zó moeilijk is dat toch niet",
en speelt stante pede een perfecte triller tussen deze C en D en kijkt mij vervolgens triomfantelijk aan...
Omdat ik dan al intussen al zo'n 10 jaar met hem samen speel weet ik wel wat hij allemaal uit die toeter krijgt
en dat hij véél beter trompet speelt dan ik, maar het verschil tussen mijn triller en die van hem is wel érg groot...
Intussen word ik (weer eens) keihard uitgelachen door de andere jongens,
en hoe langer ik verbijsterd (en onbenullig) sta te kijken hoe harder de collega's lachen...
Héél langzaam komende de hersencellen op gang die ik nodig heb om deze choogeltruuk te doorgronden...
Hij deed het op C trompet! ergo; hij speelde een triller van Bes naar C die zelfs voor MIJ
een stuk eenvoudiger is dan van C naar D...
Hoezo dom?

Mijn meest beschamende gebeurtenissen mét de trompet

Wie is er online