Roel schreef:
Ik drukte me verkeerd uit: het geluid van een Committee is niet in woorden als warmte of donkerte te vangen. Ik hoor in het geluid van Botti iets dat ik niet of nauwelijks bij andere solisten hoor, wel bijvoorbeeld bij Roy Hargrove. Kun je een opname op je site zetten waarbij jij dat geluid ook maakt? Ik ben het daar nog niet tegen gekomen.
Jij blijft dingen door elkaar halen. Ik heb het over een warm geluid, niet over Botti's geluid. Als ik zeg dat Jan Wessels of Ruud Breuls ook een warm geluid hebben als ze dat willen (ik heb daar al zo vaak van mogen genieten) dan bedoel ik niet dat ze zoals Botti klinken, maar dat ze ook een warm geluid hebben als ze daar naar streven in een ballad. Botti klinkt niets warmer in mijn oren.
Daarbij hebben Jan, Ruud en ik en hopelijk jij ook niet 1 geluid. Dat zou nogal beperkt zijn. Ik moet ontzettend veel verschillende muziekstijlen spelen en daar pas ik me telkens op aan. Als ik donker en warm moet klinken dan werk ik eraan om zo te klinken. Al ik lead speel klink ik weer totaal anders, hetzelfde geld voor mijn klassieke avonturen. Daar pas ik mijn materiaal ook op aan. Ik ga namelijk ook niet hardlopen op laarzen, terwijl als ik door de bagger loop ik wel liever op laarzen loop... Maar uiteindelijk bepaal ik of ik hard of zacht loop ondanks het schoeisel.
Roel schreef:
Hoe Jan Wessels klinkt weet ik zo even niet meer, Ruud heeft een fantastisch geluid, maar lijkt in niets op Botti.
Jan lijkt ook niet op Botti, alleen Botti lijkt op Botti. Het ging zoals gezegd me om het warme geluid op zich.
Roel schreef:
Volgens mij speelde Conrad Gozzo niet op dezelfde Committee als Miles Davis, iets met boringen enzo: de ene Committee is de andere niet. Bovendien vind ik Gozzo wel degelijk warm klinken! Niet donker, maar wel met een heel erg rijke klank. Maar in feite heb je gelijk: hetzelfde geldt voor mijn Connstellation, ik kan hier zowel helderder met veel projectie op klinken als vetter en donkerder, dan ik op de meeste andere trompetten voor elkaar krijg.
Misschien heb ik andere opnames van Gozzo, maar ik hoor voornamelijk veel sizzle en projectie als hij zit te knallen. Als ik over een rijke klank praat denk ik eerder aan Malcom McNab of Tim Morrison. Bij een fluwelen geluid denk ik aan Maurice André, bij een warm geluid aan diverse jazzsolisten als ze een ballad spelen.
Roel schreef:
Volgens mij beweer jij altijd dat klank voor het grootste niet in een trompet zit, maar dat het the man behind the gun is die counts.
Ik zeg altijd dat het ongeveer 60% de trompettist is, 30% het mondstuk en 10% de trompet. Vandaar dat als ik warmer wil klinken er ook eerst een wat diepere variant van mijn Reeves 42 op zet (bijv. mijn 42C i.p.v. mijn 42ES). Maar het belangrijkste is een andere klankvoorstelling, ik kan ook wel warm spelen op mijn lead mondstuk, maar nog warmer met een groter mondstuk zoals een 3C waar Botti op speelt.
Roel schreef:
Daarentegen vind je niet dat Monette's en Connstellations kunnen mengen in sectie's waarin voornamelijk lichtere "Bach-achtige" trompetten zitten.
Niet alle Monette's maar wel de B993 en andere zware versies ervan. Hetzelfde geld voor zware Taylors, Getzen Genesis, etc.
Roel schreef:
Ik vind dat namelijk nogal ongerijmd: de voordelen van zwaardere trompetten tellen niet, maar de nadelen wel.
Deze snap ik niet. De voordelen van zwaardere toeters zijn dat je makkelijker kunt "slotten" en makkelijker een donker geluid kunt produceren, andere voordelen zie ik niet zo. Makkelijker "slotten" heeft niets met mengen te maken.
Het probleem met zwaardere toeters met grote bekers zoals de Monette B993, Ajna of Taylor Custom is dat je ze niet hoort als je er naast staat, maar omver wordt geblazen als je er een paar meter voor staat. Ook hoor je jezelf veel minder goed in de sectie als je erop speelt, waardoor je automatisch harder gaat spelen met alle gevolgen van dien. Dit heb ik diverse malen getest met diverse toeters en ik en mijn collega's kwamen altijd tot dezelfde conclusie. Ik zie dan ook geen (bigband) collega's rondlopen met dit soort toeters.
Roel schreef:
Misschien is dat alles wel een smaakkwestie: jij houdt gewoon zelf het meest van middle-of-the-road-trompetten en klinkt daarop zoals jij wil klinken. Op zich is daar niets mis mee, alleen: dat is een zeer persoonlijk gegeven.
Ik snap even niet hoe je hierbij komt. Ik houdt van de juiste trompet op de juiste plaats. Ik vind veel trompetten mooi. Ik heb niets tegen een Monette P3 of Connstellation, integendeel het zijn fantastische toeters, alleen moet je ze wel in de juiste context gebruiken.
Roel schreef:
Ik zou niet jouw geluid willen hebben, net zoals jij waarschijnlijk dat van mij niet. We hebben namelijk allebei gelukkig een eigen smaak.
Ik weet niet hoe het met jou is maar ik heb niet 1 geluid, ik pas me aan aan de omstandigheden. Er komt altijd van alles voorbij in mijn werk. Ik speel zelfs piccolo sinds een paar maanden, daar heb je ook weer een heel ander geluid en speelmanier voor nodig om er goed mee voor de dag te kunnen komen.
Roel schreef:
Mijn smaak is gemakkelijker voor elkaar te krijgen op zwaardere trompetten, zoals nu blijkt uit mijn tevredenheid over mijn Connstellation, en jij zoekt het liever in wat lichter materiaal, om bovengenoemde redenen. Wellicht is het misscien zo (maar nu begeef ik me op het gladde ijs van de presumties): dat jij een trompetgeluid mooier vindt hoe meer "standaard" het klinkt (in de meest positieve zin van het word) en ik meer hou van een zo afwijkend mogelijke klank...
Een Connstellation is geen zware toeter. En zoals ik al zei zoek ik het niet alleen in lichter materiaal, anders had ik geen Oiram.
Ik vind veel trompetklanken mooi. Ik kan evenveel genieten van een warme klank a la Miles als een mooie rijke klank van Malcolm McNab. Maar ook het mexicaanse geluid bvan Rafael Mendez of het franse geluid van Maurice André is fantastisch. Alles in de juiste context. MA's geluid is niet op zijn plek in mexicaanse muziek, Rafael Mendez die Hayn speelt is niet te vreten. Hubbard die klassiek speelt lijkt me ook niet echt geweldig, etc.
Roel schreef:
Hier zeg je dus wel degelijk dat een Connstellation of zwaardere Monette groter en breder klinkt dan je op een "Bach-achtige", zoals bijvoorbeeld de Oiram voor elkaar zou kunnen krijgen. Nogmaals: correct me if I'm wrong.
Ik vind persoonlijk dat het niet eens het gewicht hoeft te zijn dat het geluid zo "anders" maakt: een Committee is niet eens echt zwaar, maar hoort wel wat mij betreft in bovenstaande categorie van "afwijkende trompetten" thuis.
De Oiram is niet zo zwaar als de B993 die ik had, daarbij had de B993 een grotere beker. Hub heeft bewust de Oitram wat meer allround gehouden zodat ie ook goed inpasbaar is in een bigband sectie. Collega's van mij gebruiken hem daar dan ook voor (o.a.)
Een Connstellation heeft door zijn stepbore bouw, ronde vormen en grote beker snel een groot breed geluid. Met weinig inspanning maak je al snel een hoop lawaai dat erg breed uitstraalt. Een Calicchio, Bach,Schilke, e.d. hebben een slank naar vorend projecterend geluid. Die 2 zaken mengen niet zo makkelijk met elkaar. Marcel speelde eerst altijd een Connstellation in de sectie en nu een Bach. De sectie klinkt nu een stuk hechter in mijn opvatting. Ik vind wel dat als hij een solo voor de band speelt hij beter klonk op zijn Conn dan op zijn Bach, maar die solo's zijn maar een paar minuten van het optreden. De andere 120 minuten werkt de Bach gewoon beter in het geheel.